class=”mediyanet-inline-adv”>

Balıq ovuna getməmişdən təxminən bir həftə əvvəl həyatını dəyişdi. Maike Hohnen maşınla tikinti sahəsinin yanından keçərkən “PULSUZ” yazılan lövhəni görüb. Lövhənin qoyulduğu qazonda 100-ə yaxın plastik vedrə var idi.

Hohnen kənara çəkildi, vedrələrdən 8-9-nu götürdü və yük maşınının arxasına atdı. Evə çatanda qayığının çəninə bir neçə vedrə qoydu. “Bunlar bir gün işə yarayacaq” deyə düşündü.

Saytların yığılması

Hohnenin həyatında balıq ovu böyük yer tuturdu. O, 14 yaşından yay tətilində balıqçı gəmilərində işləmiş və bunu 20 illik karyerasına çevirmişdir.

O, alman trol gəmilərində işləmiş, aylarla Şimali Atlantikada quru görməmiş, son 11 ilini isə doğma Avstraliya sahillərində ovla keçirmişdir. Üstəlik, boş vaxtlarında hobbi kimi balıq tutmağa gedirdi.

class=”mediyanet-inline-adv”>

“DAMARLARINDA DÖVRANIŞDA DUZLU SU”

Bu həvəs onun oğluna da keçib. Hohnenin dediyinə görə, oğlu Julian ilk balığını tutanda hətta yeriyə bilmirdi. Hohnen Julian haqqında “O, ayağa qalxdı, sahildə qoyduğum çubuqdan yapışdı və maşını çevirməyə başladı. Damarlarında qan deyil, duzlu su dolaşır”.

Julian kiçik olanda uşaq bağçasında keçirdiyi vaxt istisna olmaqla, bütün vaxtını atası ilə keçirirdi. Hətta Hohnen fabrikdə balıq emal edərkən və ya böyük ticarət gəmilərinə yanacaq doldurarkən belə, Julian dayanıb atasını seyr edir və iş yoldaşları ilə söhbət edirdi.

Beləliklə, Hohnen və dostu Stephen Jeacocke 2019-cu ilin iyun ayında balıq ovuna gedəndə Julianı özləri ilə apardılar. O zaman 7 yaşı olan Culian hətta atasına yalvarıb ki, “gecəni saxlayaq”. Beləliklə, onlar günəş doğmadan qalxıb balıq tuta bilirdilər.

Caloundra çimərliyi

YORĞUNLUĞA QƏBUL ETMƏK TƏDBİRLƏR

Ata və oğul Hohnens və Jeacocke günorta saatlarında dənizə yola düşdülər. Onlar Kvinslendin Kaloundra şəhərində lövbər salmış və sahildən təxminən 14 kilometr aralıda üzmüşdülər.

class=”mediyanet-inline-adv”>

Xoş bir günortadan sonra, saat 19:00 radələrində, Julian yuxu çantasını götürdü və qayığın yarıqapalı kabinəsinə endi. Sonra Jeacocke də yatmaq qərarına gəldi.

Əslində, adətən belə səfərlərdə kimsə oyaq qalıb baxmalı idi, lakin Hohnen də çox yorğun idi. Onlar Jeacocke ilə danışdılar və hər şeyin yaxşı olacağına qərar verdilər. Üstəlik, Jeacocke çox yüngül yatırdı. Ən kiçik bir hərəkətlə oyandı. Bunlara arxayın olan Hohnen lövbər saldı, hər şeyin təhlükəsiz olduğunu yoxladı və yatmaq üçün oğlunun yanında uzandı. Yeleklə rahat yatmaq mümkün olmadığından onların heç biri xilasedici jilet geyinməyib.

BİR NEÇƏ DƏQİQƏ ƏRZİNDƏ SUYA DƏFS EDİLDİ

class=”mediyanet-inline-adv”>

Hohnen qəfildən ayaqlarında nəmlik hissi ilə oyandı. Bir problem olduğunu dərhal anladı. O, dərhal Jeacocke’i oyatdı.

Onlar yatarkən lövbər lövbəri pərvanənin ətrafında dolaşıb qayığı aşağı çəkməyə başladı.

Qayıq çox su götürmüşdü. Hohnen mühərriki və göyərtə nasosunu işə salmağa çalışdı, lakin uğursuz oldu. Bu zaman o, anladı ki, mühərrik artıq suya qərq olub.

Sonra Hohnen sahil mühafizə bölmələrini çağırdı. O vaxt bilmirdi, amma onun çağırışına cavab verən zabit radio otağında ilk növbəsində idi. Səhər saat 1.30-da gəminin suya getməsi və ardınca əlaqənin kəsilməsi ilə bağlı çaxnaşma zəngi işin ilk günü üçün çox çətin bir vəziyyət idi.

class=”mediyanet-inline-adv”>

Hadisə baş verən zaman Culianın 7 yaşı var idi

O, BİR TARAFDAN JULİANI TUTARDI, DİGƏR TƏRFDƏN ONU KUMİNQ ETMİŞDİ.

Hohnen bilirdi ki, onlar gəmidən tez düşməlidirlər. O, Culianı götürmək üçün əlini uzatdı və saniyələr ərzində ağzı və burnu duzlu su ilə doldu. O, oyanıb sahil mühafizəsini çağırdıqdan bir dəqiqə sonra qayıq aşıb.

Jeacocke qayıqdan atıldı, lakin qayığın üzərindəki kölgə Hohnen və oğlunu suyun altına çəkirdi.

Hohnen nə etməli olduğunu bilirdi. Culianı qucağında tutarkən, onları oradan çıxarmaq üçün qayığın batmaq sürətindən daha sürətlə üzməli idi.

Buna nail olub başını sudan qaldıranda gəminin işıqlarının suyun daha da dərinləşdiyini gördü. Bundan başqa, zibil qaranlıq idi. “Mən Culianı bir qolumla tutmalı və eyni anda vurmalı oldum” dedi Hohnen. Hohnen bunu nə qədər vaxt etdiyini xatırlamadığını, ancaq bunun bir-iki dəqiqə olduğunu düşündüyünü söylədi.

class=”mediyanet-inline-adv”>

VÖDRALAR HƏQİQƏTƏN BİR ŞEYƏ İŞLƏYİB

Sonra qəfildən təxminən 1 metr qabaqlarında nəsə çıxdı. Suya çıxan iki vedrə olub, “Bunlar faydalı olacaq” deyərək qayığına atıb.

Hohnen vedrələrin birindən, Jeacocke isə digərindən yapışdı. Hohnenin telefonu su tutub xarab olmamışdan əvvəl Jeacocke Avstraliya polisinə zəng edərək onların suda olduqlarını və xilasedici jiletinin olmadığını bildirib. Amma telefon xarab olduqdan sonra onların edə bildiyi tək şey vedrələrdən yapışıb gözləmək olub. “Mən üzməyi bilirəm, amma bilirdim ki, sahilə qədər 14 kilometr üzə bilməyəcəm”, – Hohnen deyib.

Hohnen rasional düşünməyə və ümidli olmağa çalışırdı. Sahil mühafizəsini və polisi çağırdıqları üçün kömək yolda olmalıdır. Julian onların arasında ən sakit və optimist insan idi. Oğlunun rəftarı ilə qürur duyduğunu ifadə edən Hohnen, “Bizi sakitləşdirən, hər şeyin yaxşı olacağını, torpaq gördüyümüzü, yardımın yolda olduğunu deyən o idi” dedi.

Ancaq kömək gəlsə də, gecikdi. Saatlar keçdi. Avstraliyada qış olan iyun ayında idilər. Suyun temperaturu 21 dərəcə idi, lakin suda uzun müddət qalmaq mümkün olmayıb. Dəniz kifayət qədər sakit idi, lakin dalğaların bir qədər yüksəlməsi belə onların suda qalması demək idi. Suya dönüb dalğaları arxalarına almağa çalışdılar.

AKULAQLAR DƏRİNLİKDƏ ÜZÜRDÜ

Hohnen də o ərazidə köpəkbalıqlarının olduğunu bilirdi, lakin təcrübəli balıqçı olduğu üçün bu işdə rahat idi. Əsas problemi oğlunu ombasına yaxın tuta bilməsi olan Hohnen, “O ərazidə yaşayan növlər insanlara hücum etmir. Ona görə də nahar menyusunda deyildik. Bu məsələ ağlımdan belə keçmədi” dedi.

Hohnen, “Əlbəttə, qollarım ağrıyırdı, amma başqa çarəm yox idi. Mən bilirdim ki, Culianı ömrüm boyu saxlayacağam və o vedrəni buraxmamalıyam”.

Xoşbəxtlikdən vedrələr düz onların qarşısına çıxdı və onların həm fiziki, həm də zehni olaraq həyatlarını xilas etdi. Beləliklə, Hohnen ümidli oldu və Allahın onları qoruduğuna əmin oldu.

Günəş doğduqca Hohnen Julianın söhbətlərinin azaldığını gördü. Qısa müddətdə uşağın hərəkətləri xeyli yavaşladı. O, huşunu itirmək üzrə idi. Hohnen oğlanın hələ də sağ olduğunu bilirdi, çünki Julian “Tüpür onu, oğlum” deyərək ağzına girən duzlu suyu tüpürməyə davam edirdi. Amma vaxt daralırdı.

Maike Hohnen və tutduğu nəhəng tuna balığı

ONLARIN YANINA GELİRDİ VƏ ONLAR GÖRMÜLƏR

Səhərdən az sonra Hohnen onlara yaxınlaşan bir polis qayığını gördü. Onların yerləşdiyi yerdən 400 metr aralıda qayıq qəflətən sükanı cənub-qərbə çevirib və gözdən itib.

20 dəqiqə sonra sahil mühafizə gəmisi də eyni şeyi etdi. Hər iki qayığın ekipajları onlara çox yaxınlaşsalar da, qurbanları görməyiblər. Onlar helikopterin başının üstündə dövrə vurduğunu eşidirdilər, lakin vertolyotlar okeanın ortasında üzən üç başı görə bilmirdilər.

Onlar vedrələrdən yapışaraq gözləməyə davam etdilər…

Nəhayət, Nordic Star adlı böyük bir gəmi dəfələrlə buynuzunu çalmağa başladı. “Onlar bizi görüb dəniz polisinə xəbər verdilər” dedi Hohnen. Bir neçə saniyə ərzində polis onların yanına gəldi və xilasedici helikopter başdan uçmağa başladı.

Hohnen dalğıca əvvəlcə Julianı götürməsini söylədi. Kiçik uşaq bucurqadla helikopterin üzərinə qaldırılıb. Hohnen daha sonra uzadılmış yük toruna yapışdı və polis qayığına çəkildi. Bu zaman hava qaraldı, Hohnen huşunu itirdi.

JULİAN KOMAYA DAXİL OLDU

Özünə gələndə xəstəxanaya aparılarkən təcili yardım maşınında idi. Üstəlik, xəbər heç də yaxşı deyildi.

Helikopterin pərvanəsinin yaratdığı küləkdən şoka düşən Culianın ürəyi dayanıb. Vertolyotdakı feldşer Culianı canlandıra bilsə də, oğlu indi komada idi. Həkimlər onun sağ qalıb-qalmadığını bilmirdilər, sağ qalsa belə, beyninin ciddi zədələnməsindən narahat idilər. Deyəsən, Julian yeməyi, yeriməyi, danışmağı yenidən öyrənməli olacaq.

Yaşadığı hər şeydən sonra Hohnen necə reaksiya verəcəyini bilmədi. Eşitdikləri ona real görünmürdü. Saatlarla xilas olunmağı gözlədikdən sonra indi oğlunun sağ qalıb-qalmaması sualının cavabını gözləyirdi.

Xoşbəxtlikdən bu gözləmə uzun sürmədi. Aradan 24 saat keçməmiş Culian gözlərini açıb atasına baxdı və dedi: “Ata bizim burada nə işimiz var? Balığa gedək”.

SƏHİYYƏ MƏMƏKİLƏRİ ONLARA HAYAT QALMAĞI TƏFƏRRÜATLARI AÇIQLADI

Culianın bu sözləri hamını güldürdü. Həkimlər gözlərinə inana bilməyiblər. Julian burnuna və boğazına ilişmiş avadanlıqları çıxararkən “evə gedə bilmərik?” dedi. – deyə soruşdu.

Bununla belə, Julian bir neçə həftə, bəlkə də bir neçə ay xəstəxanada qalmalı olacaqdı. Beləliklə, Julian oğluna oyuncaq çubuq aldı. Xoşbəxtlikdən Julian 1 həftə ərzində evə buraxıldı. Bir ay ərzində yenidən balıq tutmağa başladı.

Hohnen, həmin gecə baş verənlərin Culiana heç bir fiziki və ya ruhi zərər vermədiyini, lakin çətin günlər yaşadığını ifadə etdi. Hohnen əlavə edib ki, oğlunu həyata qaytaran feldşer və onları xilas edən sahil mühafizəsi əməkdaşları ilə görüşüb təşəkkür edib və yalnız bundan sonra onun nə qədər şanslı olduğunu anlayıb.

Çünki tibb işçiləri onların hər birinin sağ qalma şansının 5 faiz olduğunu düşünürdülər. Onların ən yaxşısı xilasedici jiletinin olmaması idi. Əks halda, qayıq çevrilən zaman tavanın altında qala bilərlər.

Julian özünə gələn kimi balıq ovuna getmək istədi.

“SUYU GÖRƏN KİMİ BALIQ TUTMAQ İSTƏYİR”

Hohnen qəzadan sonra yeni bir qayıq aldığını, ancaq köhnə həyatının bəzi elementlərinə gəlincə oğlu qədər rahat olmadığını ifadə edərək, “Gəmidə gecələməkdə problemlərim var. Mən bilirəm ki, yenidən lövbər sala bilməyəcəm”.

Lakin Hohnen, 11 yaşlı Julianın bu barədə ona yalvardığı və “Suyu görən kimi balıq ovuna çıxmaq istəyir. Dayanmaq olmaz. uşaq.”

The Guardian-ın “Gəmim gecənin sönük vaxtı batdı – və yeddi yaşlı oğlumu xilas etməli oldum” başlıqlı xəbərdən tərtib edilmişdir.